Pomiary oświetlenia awaryjnego

Oświetlenie awaryjne jest konieczne w obiektach, w których tymczasowy zanik prądu mógłby doprowadzić do pogorszenia zdrowia lub utraty życia użytkujących obiekt, przyczynić się do nieodwracalnych strat materialnych lub stanowić zagrożenie dla środowiska.

Oparte jest ono na dodatkowym zespole prądotwórczym (akumulatorach), które w przypadku braku zasilania sieciowego zasila oświetlenie zastępcze (awaryjne) dla oświetlenia głównego. Od oświetlenia awaryjnego wymaga się, żeby załączało się nie później niż w okresie 0,5 sekundy od zaniku oświetlenia głównego i powinno działać bez zakłóceń przez okres 2 godzin.

Wykorzystywane do systemu oświetlenia awaryjnego oprawy są zaliczane do urządzeń przeciwpożarowych, przez co podlegają również wymogom w zakresie bezpieczeństwa p.poż.

Zapewnienie oświetlenia awaryjnego w obiekcie leży w gestii właściciela, zarządcy nieruchomości lub użytkownika.


Oświetlenie awaryjne stosuje się miedzy innymi w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi, a w szczególności w:

  • pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych powyżej 2000 m2, w których niekontrolowane poruszanie się osób w ciemnościach mogłoby spowodować pożar, wybuch, wydostanie się niebezpiecznych substancji do środowiska lub spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia przebywających tam osób;
  • budynkach użyteczności publicznej, w których znajdują się sale konferencyjne, sale zebrań i audytoria, w mieszczących minimum 300 osób;
  • budynkach handlowych o powierzchni ponad 2000 m2;
  • pomieszczeniach bankowych;
  • na salach operacyjnych;
  • pomieszczeniach i drogach komunikacyjnych przeznaczonych na stały pobyt ludzi oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym (elektrycznym).

W skład oświetlenia awaryjnego wchodzi:

  • oświetlenie zapasowe (rezerwowe), które zapewnia dokończenie pracy lub jej kontynuowanie w niezmienionym stanie, jego zakres jest dostosowywane indywidualnie do funkcji obiektu i rodzaju wykonywanej pracy;
  • oświetlenie ewakuacyjne, które zapewnia bezpieczne opuszczenie obiektu przez pracowników w przypadku tymczasowego zaniku energii elektrycznej;
  • oświetlenie dodatkowe, które przy niedziałającym oświetleniu głównym ma na celu doświetlić wszelkie przeszkody w pomieszczeniach i w ciągu komunikacyjnym.

Pozytywny wynik pomiarów natężenia oświetlenia awaryjnego na wszystkich płaszczyznach roboczych wymagających dokończenia pracy i/lub decydujących o bezpieczeństwie pracowników jest określony normą PN-EN 1838:2005 i nakazuje minimalne natężenie:

  • równe natężeniu oświetlenia głównego - w salach operacyjnych i pomieszczeniach szpitalnych intensywnej terapii;
  • równe minimum 10% oświetlenia głównego dla innego rodzaju pomieszczeń;
  • równe 1 lx dla oświetlenia awaryjnego dróg ewakuacyjnych.